*95*

chleb wieloziarnisty z twarogiem, awokado, sokiem z cytryny, pieprzem, solą i suszonymi pomidorami z bazylią

multigrain bread with cream cheese, avocado, lemon juice, pepper, salt and sun-dried tomatoes with basil

Wczorajsze prawie 17 km, było naprawdę w warunkach hard. Wybiegając z domu, nie nastawiałam się na konkretny kilometraż, było coś w stylu "a, pobiegam sobie" i plan w trakcie. Przeżyłam na takiem "planie" wiele miesięcy i to naprawdę się sprawdzało. Tym bardziej, że nie jestem z tych, co lubią odpuszczać. Ja nie lubię, jak ma być trening to ma być i koniec ;). 
Wracając, do wczorajszego wybiegania. Znów biegam w śniegu, a przez kilka biegów w tamtym tygodniu zdążyłam się już przyzwyczaić do wiosennej aury. No cóż. Nie pozostaje mi nic innego jak cierpliwość, która wczoraj została wystawiona na niemałą  próbę. Nie planowałam crossu przez las, ale  kiedy już dobiegłam na jego skraj zauważyłam koleiny zrobione przez jakiś pojazd. Nie zastanawiając się długo, pognałam przed siebie. Jakież było moje zdziwienie, kiedy po kilkuset metrach koleiny zmieniły się w gładką pokrywę śnieżną, która sięgała mi do połowy łydki. Pies parł dzielnie na przód, więc głupio byłoby zawrócić i po prostu się poddać.  Pomyśłałam "on może, to ja też!". Nie przewidziałam jednak, że pod śniegiem ukryte są sprytnie kałuże po ostatnich roztopach, w które wpadałam za każdym razem prawą stopą. Ślizgałam się strasznie po śniegu i biegłam wtedy w miarę ostrożnie, żeby nie nabawić się żadnej kontuzji. Droga powrotna wcale nie była łatwiejsza - wytarte przeze mnie ślady stanowiły kolejną poślizgową przeszkodę. Śmiałam się sama z siebie, że w styczniu za Chiny ludowe nie pobiegłabym przez ten odcinek, bo bałam się zbyt dużego śniegu - który, o ironio, był mniejszy niż wczoraj. 
Niemniej trening zaliczony, buty się suszą. Trening radosny... Byle do wiosny, tak? ;)