*220* treningi do maratonu

pełnoziarnisty domowy precel w rozmiarze XXL z kremowym serkiem, pomidorem, ogórkiem, bazylią i koperkiem

Przede mną wciąż te najdłuższe wybiegania po 26, 28 i 30km. 28km zrobiłam w styczniu, ale my mamy lipiec a nie styczeń, czas to powtórzyć. Generalnie lepiej mi się biega, kiedy na termometrze jest około 15 stopni albo chłodniej. Nie narzekam na bieganie w minusowych temperaturach o ile nie ma za dużo śniegu ani nie jest ślisko. Ok, o zimie będę pisać w zimę, teraz jest lato. 
Wczoraj wyszłam przebieć dłuższy dystans, żeby nogi nie zapomniały jak to jest. Pogoda idealna - 19 stopni, pochmurno, wietrznie, delikatnie przebijające się słońce od czasu do czasu. Czyli można biegać. Już na początku (nawet przed wyjściem) się spaliłam, bo założyłam długie spodnie (ba, nie dość, że długie to jeszcze takie, w których biegam w zimę - nie pytajcie co mi do głowy strzeliło, bo sama nie wiem). Niemniej, wybiegłam, już po pierwszym szybkim kilometrze się przeklinałam w duchu za swoją głupotę. No właśnie. Pierwsze kilometry były za szybkie, bo 4.40min/km to sobię mogę kręcić, jak biegnę kilka kilometrów, a nie kilkanaście. Czwarty kilometr też pewnie bym szybko zrobiła, ale tutaj wtrąciła się moja racjonalność i zwolniłam. W sumie trening był bardzo udany, chociaż mocno się zmęczyłam na podbiegu na 15 km i na 16 dopadł mnie mały kryzys. Przemaszerowałam kawałek. Nie lubię maszerować w trakcie biegu, praktycznie nigdy tego nie robię, bo potem chcę to robić co jakies 2km. A raczej moja głowa chce. Wczoraj się nie dałam, pobiegłam dalej i byłam głucha na protesty głowy. Ostatnie km były wolno. Ostatni 19km szybciej. I to by było na tyle, jeśli chodzi o mój wczorajszy trening. Trochę wiatr  przeszkadzał, bo momentami robiła się wręcz ściana, którą ciężko było przebić. Ale dobrze, że ten wiatr był, bo pewnie ugotowałabym się w tych zimowych spodniach ;)