*326* we mgle bieganie

smażona owsianka z kakao, jabłkiem, daktylami i maślanym ciastkiem 

dziwnie tak bez psa się biega, a przecież biegałam z nim ostatnio krócej niż utrzymał się tegoroczny (tamto-roczny) śnieg. we mgle biega się jeszcze dziwniej. 14 km via ja wczoraj. od początku dnia było źle. wstałam za późno, spałam za długo i zmęczona przez to byłam. dobrze, że sama jestem, nie miałam na  kogo burczeć. poleżałam z notatkami cały dzień, no i w bibliotece byłam. jak już się za bieganie chciałam zabrać to zrobiło się ciemno i zegarek rozładowany do tego. ale już na trening nastawiona  byłam to zrobiłam godzinę obwodów. wyjść na dwór okropnie mi się nie chciało. wyszłam. i wróciłam zaraz. głowa mi współpracy odmówiła. wieczorami przy lampach to ja lubię, ale jak dochodzi do tego mgła okrutna, że dalej niż na 50 m nic nie widać, gęsta jak mleko, lampy jakąś poświatą dziwną przez mgłę się przebijają... co tu dużo gadać, bałam się tak biec. co innego biec wieczorem chodnikiem pełnym ludzi, a co innego jak nie widać nic. nie wygrałam wczoraj z głową, ale może to i dobrze. dwa i  pół z nawrotem, czyli piątka wyszła. głowa mi dziwne obrazki podsyłała, posłuchałam dzisiaj jej, nie nóg. podobno nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. niedługo wam coś o moich tegorocznych planach biegowych napiszę, to jest nie stricte o tym jak biegam, ale co chcę biec w tym roku ;)